برای کسی که با سر زدنش به اینجا گرد و خاک را از این ویترین رها شده زدود و دلگرمی دوباره نوشتن را به من عطا کرد:

مرا تو بی سببی نیستی، به راستی صلت کدام قصیده ای ای غزل؟

پ.ن: یاد آن سکانس زیبای هامون در کتابسرا بخیر! (حمید هامون روحت شاد)